FEITEN EN FABELS OVER ROOS

Specialisten schatten dat ongeveer 40% van de bevolking wordt geconfronteerd met roos, sommige statistische gegevens zeggen zelfs 50%. Het komt veel vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Het verschijnt meestal tijdens de puberteit of later, rond de veertig.

SYMPTOMEN VAN ROOS

Roos is een veelvoorkomende hoofdhuidaandoening die eenvoudig te herkennen is. De bekendste symptomen zijn het ontstaan van fijne, witte schilfers op de hoofdhuid — vaak zichtbaar op de schouders — en jeuk. Er zijn verschillende vormen van roos:

Droge roos: Gekenmerkt door droge, witte schilfers als gevolg van overmatige schilfering van de opperhuid. In ernstigere gevallen kunnen zich ook droge, witte hyperkeratotische korstjes vormen op de hoofdhuid.
Vette roos: Hierbij treden hardnekkige jeuk, ontsteking van de hoofdhuid en vettige schilfers op. Een opvallend kenmerk is overmatige talgproductie (seborroe), die zich kan uitbreiden naar het voorhoofd, de wenkbrauwen en de oorschelpen.

OORZAKEN VAN ROOS

De schimmel Malassezia globosa is in veel gevallen verantwoordelijk voor het ontstaan van roos. De naam is afgeleid van de arts J. Malassez, die het verband aantoonde tussen deze gist en overmatige huidschilfering.

Er zijn meerdere factoren die het ontstaan van roos kunnen beïnvloeden:

Droge huid, vooral in de winter of bij langdurig verblijf in verwarmde ruimtes.
Onvoldoende haarhygiëne, waardoor talg en dode huidcellen zich ophopen.
Huidaandoeningen zoals psoriasis, waarbij schilfering ook voorkomt op andere plekken zoals ellebogen en knieën.
Eczeem, dat oppervlakkige huidontsteking veroorzaakt en kan samengaan met roos.

INVLOED VAN COSMETICA

Een veelgemaakte fout is het overmatig gebruik van haarstylingproducten. Als deze onvoldoende worden uitgespoeld, kunnen ze roos veroorzaken. Ook overgevoeligheid voor ingrediënten in haarverzorgingsproducten (zoals haarkleurmiddelen) kan leiden tot huidreacties. Volgens trichologen spelen daarnaast ook allergieën, gebrekkige hygiëne en stress een rol.

Voeding heeft eveneens invloed. Een dieet arm aan zink en rijk aan alcohol kan de kans op roos vergroten. Daarnaast is er een verband tussen roos en bepaalde aandoeningen zoals pancreatitis, diabetes, hepatitis C, AIDS, epilepsie, het syndroom van Down, de ziekte van Parkinson en depressie.

BEHANDELING VAN ROOS

Roos is doorgaans goed te behandelen. Hairdoctors adviseert het gebruik van anti-roosshampoos, zalven en lotions met werkzame bestanddelen zoals:

Ketoconazol – werkt ontstekingsremmend en schimmeldodend.
Seleniumsulfide – remt de groei van schimmels en vermindert jeuk en schilfering.
Flutrimazol – effectief tegen gist- en schimmelinfecties.
Zinkpyrithion – werkt antibacterieel en talgregulerend.

Sommige preparaten bevatten ook biozwavel, dat de activiteit van de talgklieren normaliseert. Bij hardnekkige of chronische vormen van roos kunnen aanvullende middelen zoals salicylzuur, zwavelverbindingen of corticosteroïden noodzakelijk zijn. Zelfs na het verdwijnen van de symptomen is onderhoud met aangepaste verzorgingsproducten essentieel om terugkeer te voorkomen.

LEVENSSTIJL EN VOORKOMING

Patiënten wordt aangeraden hun hoofd regelmatig te wassen en het gebruik van stylingproducten te beperken. Een evenwichtig dieet rijk aan zink, essentiële vetzuren en B-vitamines draagt bij aan een gezonde hoofdhuid. Stress speelt ook een belangrijke rol: het verhoogt de schilfering van de huid en moet zo veel mogelijk worden beperkt, bijvoorbeeld door ontspanningstechnieken toe te passen.

Let daarnaast op de volgende aspecten:

Was het haar niet met heet water, dit verstoort de hydrolipidenbarrière van de huid.
Ga niet slapen met nat haar, dit bevordert de groei van schimmels.
Was het haar na intensief zweten, want zweet kan de hoofdhuid gevoeliger maken voor roos.

ROOS: MYTHEN EN FEITEN

Er bestaan enkele hardnekkige misverstanden over roos:

“Jeuk moet je krabben”: Krabben verergert de irritatie en kan leiden tot haarbreuk of haarverlies.
“Roos ontstaat alleen bij slechte hygiëne”: Dit is onjuist. Ook mensen met een goede hygiëne kunnen roos ontwikkelen.

Bij milde klachten kan een anti-roosshampoo voldoende zijn. Bij aanhoudende of ernstige klachten is het raadzaam een tricholoog te raadplegen voor een gepersonaliseerde behandeling.